دلبرا ما دل به چنگال بلا بسپرده ایم

رحم کن بر ما که بس جان خسته و دل مرده ایم

ای بسا شب کز برای دیدن دیدار تو

از سر کوی تو بر سر سنگ و سیلی خورده ایم

بندگی کردیم و دیدیم از تو ما پاداش خویش

زرد رخساریم و از جورت به جان آزرده ایم

ما عجب خواریم در چشم تو ای یار عزیز

گویی از روم و خزر نزدت اسیر آورده ایم

از برای کشتن ما چند تازی اسب کین

کز جفایت مرده و دل در غمت پرورده ایم

تا تولا کرده ایم از عاشقی در دوستیت

چون سنایی از همه عالم تبرا کرده ایم